Vragen uit de Kennisagenda GV Thuis: geestelijke verzorging en levensbeschouwelijke genootschappen
Wat doet de geestelijk verzorger met de eigen levensbeschouwelijke inspiratie of levensovertuiging in begeleiding of advisering bij zingeving?
Hoe ziet dit eruit als er sprake is van levensbeschouwelijke diversiteit of van het ontbreken van een expliciet levensbeschouwelijk perspectief (bv. in organisaties)?
Wat is de verhouding tussen zorg vanuit levensbeschouwelijke gemeenschappen en door geestelijk verzorgers?
De rol van levensbeschouwing van geestelijk verzorgers is al jaren een thema binnen de beroepsgroep, maar krijgt extra relevantie en urgentie door twee ontwikkelingen die in Geestelijke Verzorging Thuis nadrukkelijker voelbaar zijn. Allereerst is er sprake van een toenemende pluralisering en individualisering van de samenleving. Deze verandering is in alle werkvelden van geestelijke verzorging merkbaar, wat vraagt om nieuwe praktijken en het doordenken van de rol van een levensbeschouwelijke identiteit in een pluriforme en individualistische context. Daarnaast is er binnen de context van Geestelijke Verzorging Thuis sprake van een overlappend gebied tussen levensbeschouwelijke genootschappen en publiek domein. In instellingen (bv. ziekenhuizen, ggz, justitie) is helderder onderscheiden tot waar de directe zorg vanuit levensbeschouwelijke genootschappen reikt.10 Onderzoek hiernaar kan zowel in beeld brengen hoe religie en levensbeschouwing verder ontwikkelen in de laatmoderne tijd, als inzicht geven in hoe geestelijk verzorgers en levensbeschouwelijke gemeenschappen zich tot elkaar verhouden met betrekking tot de doelgroepen van Geestelijke Verzorging Thuis.
Deze tekst is overgenomen uit de Kennisagenda Geestelijke Verzorging Thuis, Kenniswerkplaats Zingeving en Geestelijke Verzorging (2023).
